Door: Myrthe Blauw
Als oud-lid van het Pasveerkorps kwam ik op veel verschillende evenementen, zo ook bij een aantal corso’s. Dit waren eigenlijk altijd bloemencorso’s. Met bloemen versierd, zó had ik praalwagens daarvoor nog nooit gezien; ik plakte zelf namelijk jaren voor het Fruitcorso, dat elk derde weekend van september in mijn woonplaats Tiel plaatsvindt. Inmiddels ben ik gestopt als wagenbouwer en ook gestopt als fluitist van het Pasveerkorps. Mijn rol tijdens het fruitcorso van 2018 was dit jaar een beetje anders. Eigenlijk een beetje van beide hobby’s. Deze keer zat ik in de organisatie van het fruitcorso dat de muziek voor de stoet verzorgde! Ze noemen het ook wel ‘het beste van twee werelden’! Op zaterdag 15 september 2018 vond het 58e fruitcorso in Tiel plaats. In dit verslag beschrijf ik vanuit mijn perspectief hoe deze dag eruit zag.
De dag begon zo. Naast alle corsowagens rijden er ook nog met fruit en groente versierde wagens van sponsoren én lopen er muziekkorpsen mee. Dit jaar waren dat onder andere het Pasveerkorps, de Marchingband van KTSM uit Tiel en in passend bij het thema van het kindercorso liep daar Jong Irene uit Ede. Het muziekkorpsen-gedeelte was onder andere mijn verantwoordelijkheid. De korpsen meldden zich zoals afgesproken om 12:30u bij het muziekgebouw van KTSM in Tiel. Iedereen krijgt een consumptiemuntje en vervolgens kleden korpsen om. De muzikanten spelen in en stemmen hun instrumenten indien nodig. Vanaf 13:15u, wat eerder dan afgesproken, vertrekken de korpsen elke tien minuten naar het inschuifpunt. Als laatste vertrekt Pasveer en vanaf dat moment loop ik voor hen uit om hen te begeleiden.
0.6 KM. Eenmaal aangekomen bij het inschuifpunt blijkt er een mankement te zijn met één van de corsowagens. De stoet wordt stilgelegd en het is onduidelijk hoe lang het duurt. Een beetje schuldig voel ik me wel, omdat ik ze een kwartier ervoor liep op te jutten, terwijl dat achteraf helemaal niet nodig was. Gelukkig hoorde ik over de portofoon dat het mankement redelijk snel opgelost was en na een half uurtje kon het korps dan eindelijk inschuiven. Ik mag ze via het verwonderende publiek begeleiden naar de tribunes.
1.4 KM. Het Pasveerkorps komt voor de eerste keer langs de tribunes. Alle honderden wagenbouwers van dertien verschillende corsoclubs presenteren met veel trots hun achttien praalwagens aan het publiek. Ook ik was erg trots. Net als alle wagenbouwers, op alle prachtige ontwerpen die ik dit jaar weer voorbij zag komen. Maar ook op ‘mijn korpsie’, want zo voelt het nog steeds als ik het Pasveerkorps zie! Het publiek is enthousiast en ik sta te glunderen met een big smile. En dat is niet voor niks. “De trots van Leeuwarden, het muziekkorps Pasveer”, zo spreekt Omroep Gelderland. Na een aantal minuten shinen, kunnen ze weer doorlopen. Ik verlaat ze eventjes om een ander dweilorkest te begeleiden, maar ik kom zo weer bij ze terug!
2.9 KM. Het Pasveerkorps heeft nu één van de twee rondes van de middag gelopen. Inmiddels is er al meer dan anderhalf uur verstreken. Het is zwaar voor het korps, want de stoet valt vaak stil. Hierdoor loopt het niet zo snel door als verwacht, maar ondanks dat spelen ze alsof ze net begonnen zijn. Ik loop ze tegemoet en zie het publiek rijen dik en filmend genieten van het muziekspektakel. Jong en oud geniet van de energieke en soms rustige nummers en de verrassende moves. Het publiek kan ook extra lang genieten van de bijzondere corsowagens die allemaal voorbij komen. Het zijn stuk voor stuk allemaal pareltjes!
3.4 KM. Voor de tweede keer betreedt het Pasveerkorps de laan van tribunes. Ondanks dat de spelers al behoorlijk wat kilometers in de schoenen hebben zitten – de optocht staat dan wel een paar keer stil, maar het korps blijft heen en weer lopen – blijven ze hun best doen. Opnieuw is er veel lof voor deze toppers. Zelfs de wagenbouwers die een hele nacht doorgetrokken hebben, staan te dansen en te klappen. Het korps geeft nog een kort optreden aan de VIP-tribune en dan moeten ze echt weer verder met het parcours.
4.4 KM. Het is al 16:30u en het korps is nog maar op de helft van de tweede ronde. Omdat er om 17:00u een wielerronde van start gaat op het corsoparcours, is er geen tijd meer om de ronde af te maken. Ik moet ze dan ook mededelen dat ze mogen stoppen met hun optreden en direct mogen doorlopen naar het muziekgebouw. Vanaf dan heeft het korps even pauze. Ondertussen breng ik de andere korpsen op de hoogte van het besluit.
5.3 KM. Rond 17:00u zijn alle muzikanten weer terug bij het gebouw. Het middaggedeelte van het fruitcorso zit erop. Voor het eerst in de geschiedenis van het fruitcorso vindt er ‘Fruitcorso by night’ plaats. Dit is een derde corsoronde in het donker, waarbij de corsowagens bijzonder verlicht zijn. Een heel andere sfeer! Aan dit avondprogramma doet alleen het Pasveerkorps mee in het parcours. Als organisatie van het fruitcorso hebben we muziekvereniging KTSM opdracht gegeven om het avondeten voor Pasveer te verzorgen: er is nasi met veel satésaus, salades, friet en snacks en er wordt afgesloten met ijs en fruit. Volgens mij heeft het wel gesmaakt.
6.4 KM. Om 20:00u zijn we weer bij de tribunes om een show te geven. Het korps is het voorprogramma van de corso-by-night-ronde. Deze wordt aansluitend aan de wielerronde om 20:30u geopend. Doordat het fruitcorso in de middag uitliep, loopt de wielerronde ook uit. Daardoor werd het terrein pas om 20:15u vrijgegeven. Even wachten dus. Het laatste kwartier vermaakt het Pasveerkorps het publiek. De 125 meter waarover de tribunes breed staan, worden goed benut. Wanneer mijn collega het sein geeft, stoppen ze met spelen en staan ze in de rust. Het avondgedeelte van het fruitcorso wordt geopend en de bezoekers worden welkom geheten. Het Pasveerkorps sluit af en we vervolgen de weg weer terug naar het muziekgebouw.
8.5 KM. Een uur na vertrek zijn we weer terug in het muziekgebouw. De spelers kleden om en maken hun laatste consumptiemuntjes nog op. Een AA-drankje om weer op energie te komen en een biertje om in de bus te chillen. Om 21:45u mag de buschauffeur weer rijden en met een enorme glimlach en een kleine traan (want ik mis ze echt) zwaai ik ze samen met een paar anderen ze uitbundig uit. Het was een dag voor in de boeken!
