Dat was ‘m dan alweer, de 2e editie van MH&M!
Afgelopen weken hebben we hard getraind. Maandagavond hebben we de show nog kunnen repeteren. Geen extra trainingen meer gehad wegens optredens.
Vandaag is dé dag.
De bus was mooi op tijd bij het clubgebouw, Jong Crescendo zat hier al in. Eenmaal compleet konden we vertrekken. Bij aankomst konden we nog even rustig aan doen. Het was dan ook heel erg warm.
Een aantal leden van het Pasveerkorps waren mee om te supporten, maar om de tijd wat sneller te laten gaan, hebben ze de kinderen (maar ook zeker het kader) heerlijk vermaakt met leuke muziek waarop gedanst kon worden en karaoke.
Na een kort overleg weten we allen wat het plan is voor deze dag: vooral rustig aan doen.
We nemen alle tijd om, om te kleden en de haren in te vlechten en in te spelen.
Tijd om in te spelen.
We gaan even met de groepen apart. Zodra de fluitisten gestemd zijn, kunnen we nog even met de gehele groep samenspelen. Langzamerhand hebben we als instructie de taak om de kinderen in een wedstrijd focus te zetten. Daarbij vermelden we dan ook altijd: doe wat je moet doen, maar geniet vooral!
Een kleine traditie van de instructie: gelukspoppetjes uitdelen. Deze maken de kinderen vast aan hun bretels zodat ze die altijd bij zich hebben. Vanwege de hitte laten we de jasjes uit als we naar het veld lopen. Ze zijn geconcentreerd en bij iedereen zie je concentratie en ook de gezonde zenuwen op het gezicht. Op het terrein kunnen we gelukkig in de schaduw wachten. De leden kunnen nog even wat drinken en krijgen nog een Dextro voor ze het veld op moeten.
Daar staan ze dan, opgesteld, in opperste concentratie.
Als instructie kun je op dat moment niks meer doen, zíj moeten het nu gaan laten zien. Het hek wordt geopend, ‘jullie mogen het veld op’ wordt er vanuit de organisatie aangegeven. Lars, de maître, draait zich om en zet ze in de houding. Nu gaan ze écht het veld op.
We moedigen ze nog kort aan, ook dan gaan wij het veld op. Terwijl we over het veld lopen, worden de eerste slagen van het slagwerk ingezet. Er spookt op dat moment van alles door mijn hoofd, maar ik probeer mezelf rustig te houden: het komt wel goed.
Ze staan klaar om de show te starten, de speakertekst is bijna afgelopen. Yes, iedereen is er klaar voor, zet ‘m op!
Lars start de show.
Als fluit instructrice word ik pas rustig wanneer de fluitisten de eerste noten gespeeld hebben. Het is namelijk zó ontzettend warm, dat doet heel veel met de stemming van de fluiten. Gelukkig klinkt dit goed en ik kan weer even rustig ademhalen.
Wat klinkt het goed zeg! Er zit lekker veel power in! Ik zie zelfverzekerdheid, concentratie, en af en toe een lid dat oogcontact met mij maakt. Jeetje mina, wat zetten ze weer een goede show neer!
En dat met 29°C, vol in de zon.
Ze zijn klaar, ze zetten de afmars in en we staan allen te applaudisseren. We lopen achter ze aan het veld af. Hier en daar is er een kleine ontlading, er worden knuffels aan elkaar gegeven en de jasjes gaan langzaam uit. Dan komen de leden naar ons toe: ‘wat vond jij ervan?’
Het ging hartstikke goed!
Maar oh, wat kunnen ze kritisch op zichzelf zijn. Ik denk dat dat een stukje Pasveer eigen is.
‘Ik heb een foutje gemaakt’, ‘ik draaide te laat’, dan denken ze vaak dat het helemaal mis is gegaan. Terwijl het vaak niet eens opvalt omdat het met overtuiging gedaan wordt óf omdat het snel gecorrigeerd wordt.
We lopen rustig aan weer terug. Weer even omkleden en ontspannen. Een aantal supporters komen langs om even gedag te zeggen. Begeleiding haalt patat op, alle kinderen genieten hiervan.
Dan moeten ze langzamerhand ook alweer omkleden, de vlechten worden gecheckt, er wordt nog even na gestemd, dan is het alweer tijd om rustig die kant op te lopen voor de 2e show.
Ze moeten nogmaals hun show laten zien omdat ze vorig jaar hadden gewonnen.
Tijdens hun tweede show zag je de vermoeidheid, het is dan ook nog steeds erg warm. Na de show nog even drinken, ontspannen en dan moeten ze ook alweer het veld op voor de prijsuitreiking.
Voor we het wisten zaten ze al in onze categorie.
De derde plek gaat naar Jong Advendo.
De tweede plek gaat naar Jong Urk.
Ja dus, we hebben gewoon gewonnen!
Op de eerste plaats: Jong Pasveer’!
Ze doen het gewoon weer!
Oh wat zijn ze blij! De grote wisselbeker mag ook weer mee naar ‘huis’! De korpsen lopen af, Jong Pasveer als laatste. Bij de uitgang van het veld is het natuurlijk tijd voor knuffels en gejuich en foto’s!
‘Zie je wel, dat je best een foutje kunt maken’ hoor ik gezegd worden door instructie tegen een lid.
Er is nog sprake dat we eventueel nog een keer de show moeten doen. Maar na overleg met de organisatie is er besloten dat niet te doen, dat is echt te veel gevraagd van de leden die al tweemaal in deze hitte de show hebben gedraaid. Oftewel: op naar huis!
Samen met Crescendo lopen we terug naar de omkleedruimte. Nadat iedereen omgekleed is, gaan we de bus in en op naar Leeuwarden! Daar staan ouders ons al op te wachten en wordt er ge- applaudisseert.
Wát een dag! Komende twee weken zullen we ons klaarstomen voor het NK Huizen!
Een trotse instructrice,
Ilse
